Stefan Holewiński (1867-1954)pochodził z rodziny o dużychtradycjach prawniczych. Był wnukiemTeodora Wosińskiego/ MinistraSprawiedliwości dla KrólestwaKolskiego, a synem Władysł awa"Holewińskiego, profesora prawacywilnego/ Prezesa Depertałnentu IIzby Sadowej w Warszawie.Autor wspomnień kontynuował te tradycje. Początkowo był adwokatemi pracować w Towarzystwie KoleiWarszawsko—Wiedeńskiej. Z chwilautworzenia polskiego sadownictwa wewrześniu 1917 roku, został sędziaSadu Apelacyjnego. Od 1920 roku doprzejścia na emeryturę w roku 1938 —sędzia Sadu Najwyższego w Jzbiecywilnej.Swe wspomnienia spisał z myślqo rodzinie. Stanowią one zarazemdokument, przedstawiający inteligencjęwarszawska, a w szczególności środowisko prawnicze. LAkazują sposób myślenia i oce.nę. zdarzeń osoby, którejgłówna aktywność zarodowaprzypadła na okres II Rzeczypospolitej/a ustabilizowany świat obaliła II wojnaświatowa.
